inteligentny, liberalny, przebaczający, romantyczny, uduchowiony, z poczuciem humoru

bieganie, bilard, fitness, golf, jazda konna, kolarstwo, koszykówka, kręgle, łyżwy, narty, nurkowanie, piłka nożna, pływanie, rajdy, rolki, rowery, siatkówka, siłownia, sporty ekstremalne, surfing, szachy, sztuki walki, taniec, tenis, wędkarstwo, wspinaczka, żeglarstwo

dyskoteki, film, imprezy, internet, kino, puby, koncerty, książki, opera, poezja, teatr, malarstwo, galerie

blues, country, disco, dance, elektroniczna, filmowa, folk, grunge, hip-hop/rap, industrialna, jazz, klasyczna, metal, opera, poezja śpiewana, pop, reggae, rock, ska, soul, szanty, techno

archeologia, architektura, astronomia, biologia, chemia, elektronika, ekonomia, etnografia, filozofia, fizyka, geografia, gospodarka, historia, informatyka, język polski, języki obce, komputery, kulinaria, matematyka, medycyna, media, militaria, politologia, prawo, przyroda, psychologia, religia, socjologia, sport, statystyka, technika, zdrowie

Chciałbym coś jeszcze napisać. Od siebie i nikogo innego. Bez sentymentów i resentymentów.
Spostrzegłem, że walka z bólem świata zamieniła się w pielęgnację tejże udręki. Obawiam się, że niczemu to nie służy. Przy mojej strukturze psychicznej najlepiej jest przestrzegać pewnej dyscypliny, której podstawą jest zajmowanie się tylko tym co potrzebne.
Potrzebne są rzeczy, którymi, mniej więcej do trzeciej warstwy, obrośnięta jest konieczność. Jeśli więc konieczne jest oddychanie, ja muszę oddychać najlepiej jak potrafię, w tempie odpowiednim do sytuacji, ale bez przesady.

Przy lepszym samopoczuciu lubię myśleć o sobie jako o dawnym dobrym człowieku - głupim z natury, niezepsutym jeszcze współczesną pedagogiką, która to dzieciom przypisuje posiadanie zasobów mądrości i jakby na przekór Freudowi nieskalaną czystość motywacji.
Zbyt dobrze pamiętam moje koszmarne dzieciństwo, wciąż nie mogę nabrać do niego dystansu. Żyję cierpieniami, jakich wówczas mi nie szczędzono i wciąż jest mi wstyd za krzywdy wyrządzone innym pod wpływem grupowego, dziecięcego amoku. Potrafiłem sam się karcić, większość wybryków udało mi się ukryć przed karcielami z urzędu. Po co dostawać dwa razy za to samo?
Książki czytane wówczas przeze mnie rozbudziły aspiracje i pragnienia, którym współczesny świat nie daje możliwości realizacji. Nauczyło mnie to samotności, tylko ona nie ogranicza wyobraźni.

Nie przyszedłem na świat obdarzony zdrowym rozsądkiem, potrafię jednak dosyć wiarygodnie udawać, że to właśnie on kieruje moimi poczynaniami. Podobno najpierw trzeba coś udawać żeby po jakimś czasie stało się to prawdą. Jeśli mechanicznie uniesiemy kąciki ust do góry, mózg odczyta to jako sygnał, że jest nam wesoło i faktycznie zrobi nam się wesoło. Także Salvador Dali mawiał, że aby być geniuszem wystarczy udawać geniusza.

Możliwe, że jestem po prostu zbyt drobiazgowo szczery wobec samego siebie, wskutek czego sfera nieświadomych popędów została przeniesiona na zewnątrz. Właśnie to muszę teraz uporządkować.
Przypomniałem sobie, własne wyobrażenia o dorosłości, snute już trochę później niż te o byciu sławnym rycerzem. Chcę się z nimi zmierzyć.

Do zobaczenia.

Coż można chcieć od drugiego człowieka,jest jaki jest i nie zmieni się go.
Można jedynie akceptować jego wady lub nie.